آنتی بیوتیکی در آخرین دقایق!

این یعنی میشه آخرین روزنوشت سال 2010 میلادی که اینجانب پرتاب میکنم توی این وبلاگ ; مثل یه کاغذ مچاله از پشت سرم که به سمت آشغالی بصورت بلایند فایر پرتاب میشه و صدای آشغالی آهنی رو که میشنوم خم میشم روی میز و روی کاغذ پر از نوشته یه گوشش مینویسم 3 امتیاز ! ... از شدت گشت و گذار توی وبلاگای بقیه چشام قیلی ویلی ای میرود که هر آن ممکن است سرم توی لیوان یخ زده ی چایی برود! اصلاً این یه جورایی آخرین پستم شاید باشد تا چرت نوشت بعدی معلوم نیست چه اتفاقات مزخرفی برای من بیفتد که اینجا را دوباره گردگیری کنم یا خیر !؟ ... وقتی به موبایل لامصبت نگاه کنی و دقیقاً همان حرفی را که انتظارش را نداشتی توی آن فونت شیرین فارسیش ببینی اصلاً نمیتوانی هضمش کنی! ... ای بابا نمیدانم چرا لحن صحبتم اینطوری شده ! از بس که وبلاگ های مثلاً ادبی و سنگین این و آن را خوانده ام ; مانند یک چکش که میخواهد میخی را به زور به داخل دیوار بکوبد، ژست حق به جانبیتم گل کرده ... حالم از آن احمق مو قرمز ِ پیزوری ای که عکس تخمی اش روی جلد مجله ی تایمز به عنوان شخصیت سال 2010 معرفی میشود بهم میخورد! ...  با تیپ بسیار مرتب و کمی هم زیبای خودم انقدر جلوی آینه کج و راست میشوم که یک لحظه خودم را مدل روی بیلبورد خیابان اصلی شهر میبینم! ; آیا واقعاً‌ یک مدل مو انقدر به آدم اعتماد به نفس میدهد؟

پانوشت یک : پرتابی بس به جا ( سه امتیازی )  !

پانوشت دو : این آخرین پست سال 2010 میلادی بود!

پانوشت سه :مصادف با 29 دسامبر 2010 که روی صفحه ی کثیف گوشی من چسبیده!

پانوشت چهار : یه مدتی ممکن است نباشم، که زیاد دلخور نباشید ( نیستیم ) !

پانوشت پنج : اوه ... حسین ِ شیک پوش و خوش قیافه ی بی مغز ِ من !